'k Stond bij het raam, ik zag de sneeuw
'k Weet niet waarom maar dacht ineens
Moet Frank eens bellen
Ik had de hoorn al in mijn hand maar legde neer
Ik dacht: wanneer ben je twee vrienden
Die elkaar niet elke dag hoeven te zien
En wanneer ben je geen vrienden meer

Er staat een andere maan
Een andere maan

Je had Frank die kwam uit Schagen
En Eric uit Roermond of Curacao
Of Utrecht, Suriname
Of wat hij die dag maar wou
En ik kwam uit een dorpje
Maar woonde midden in de stad
Alle drie echte Amsterdammers
Zonder dat 1 van ons er een jeugdherinnering had

Die foto op de koelkast
Nog niet eens zo lang geleden
Drie jongens met hun glazen naar elkaar in het café
Of daar die foto, de Toneelschool,
De jongens van de klas
Of die van ons in '88, toen Van Basten nog op aarde was

Er staat een andere maan
Er staat een andere maan
Je hebt het eigenlijk niet door
Maar zo snel als dingen gaan
Er staat een andere maan

Ik sta bij het raam, ik zie de sneeuw valt
In het donker nu, ik heb Eric aan de lijn
We praten lang, god, lang geleden...
En ik vraag 'm:"Hoe zou het toch met Frankie zijn?'
En hij zegt: "Grappig dat je het vraagt
Hij zei laatst iets over jou, wat ook al weer?
Iets in de trant van:
Wanneer ben je twee vrienden die elkaar ...
Ik kom er zo wel op"
Maar toen legde ik al neer

Er staat een andere maan
Er staat een andere maan
Je hebt het eigenlijk niet door
Maar zo snel als dingen gaan
Er staat een andere maan

Eerst ben je twee vrienden
En dan vrienden van weleer
Maar dan ben je in de nieuwste theorie,
Eigenlijk al geen vrienden mee