Je droeg weer blauw die avond
In een schaduw van zwart licht
Er werd geen gat gedicht
Met de brief die je me nazond

Tijd draait alles om
Wat eerst prachtig was wordt lelijk
En wat je toen zo moeilijk vond
Daar denk je niet meer aan

Laat je me nog gaan?
Wat onaf was blijft wel liggen
Je maakt niets ongedaan

Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren
Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op

Je draagt steeds blauw die avond
Op het scherm in mijn hoofd
In de brief die je me nazond
Heb je niets beloofd

Maar ook niets afgerond
Onaangenaam verdoofd
Blijf ik staren naar de grond

Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren
Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op

Raak je me nog aan?
Wat onaf was blijft wel liggen
Je maakt niets ongedaan

Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren
Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op
Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren
Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op

Blauwe ruis
Blauwe ruis
het houdt nooit meer op